29 Nisan 2010 Perşembe

KİTAP SEÇEN KADINA.....


BİR FOTOĞRAFA

Karşımdasın işte...

Bana bakmasan da oradasın, görüyorum seni.

Ah benim sevdasında bencil, yüreğinde sağlam sevdiğim.

Kalbime gömdüm sözlerimi, ceset torbası oldu yüreğim.

Tıkandığım o an,

Elimi nereye koyacağımı şaşırdığım o an işte,

Aklımdan o kadar çok şey geçti ki takip edemedim.

Ellerim boşlukta, ben darda kaldım.

Ellerim buz gibi, ben harda kaldım.

Bir senfoni vardı kulağımda çalınan, bitti artık hepsi...

Köşeme çekildim, hani hep kaldığım köşeme.

Bakış açım belli oldu yine.

Geride kalan, ardından bakar gidenlerin.

Bir meltem olacak rüzgarım dahi kalmadı benim.

Dağlara çarptım her esişimde.

Yollara küfrettim her gidişinde.

Demiştim sana hatırlarsan:

“Önemli olan ‘zamana bırakmak’ değil,

‘zamanla bırakmamak’tir..”

Şimdi bana, geçen o zamanın

Unutulmaz sancısı kalır

Gittiğim eğer bensem,

söyle bana kimden gittim?

Sende yoktum zaten ben, ben yine bende bittim...

NAZIM HİKMET

2 yorum:

ruhumun pusulası dedi ki...

Bunca zamandır Nazım okurum bu şiire hiç denk gelmemiştim...Nasıl bir şiir bu? Benimle konuşur gibi... Tozlu sandık ben seni kurcalamaktan hiç bıkmayacağım çünkü deşeledikçe senden ne güzel şeyler çıkıyor böyle :) Kıymetlimsin... Bloğun hayırlı uğurlu olsun...

tozlu sandık dedi ki...

Teşekkür ederim Zahir de; Gülümseyen dünya Batın da; ruhumun pusulası..... Sayende bende bloglandım artık daha nice karelerde buluşmak dileği ile... Sevgilerimle:)